Quote

อย่ามองครอบครัวเป็น"ภาระ"
แต่ให้มองครอบครัวเป็น"สัมภาระ"

สัมภาระ...ที่เราจะพาติดตัวไปทุกที่ด้วยความเต็มใจ

ยามเรามีความสุข...เราจะสุขด้วยกัน
ยามเรามีความทุกข์...เราจะปลอบใจกัน
ยามเราอิ่ม...เขาต้องอิ่ม
ยามเราหิว...เราพอมีเท่าไหร่เราจะแบ่งปันกัน

*เราไม่ได้เกิดมาตัวคนเดียวนะ

จริงอยู่ที่ว่า ชีวิตเป็นของเรา
แต่อย่าลืมว่า"ใคร"เป็นผู้"ให้"เรามา

ไม่มีคำว่าหนัก...ที่จะพาสัมภาระนี้ติดตัวไปตลอดชีวิต
เราควรยินดีที่จะมีพวกเขาอยู่เคียงข้างเสียมากกว่า

เพราะเราไม่มีวันรู้เลยว่าวันไหน...
สัมภาระที่ยิ่งใหญ่...จะต้อง จ า ก เราไป
ต ล อ ด ก า ล

Quote

เราเลิกกันนะ
ขอโทษที ที่ไปไกลกว่านี้ไม่ได้จริงๆ

อย่าให้ฉันเป็นตัวถ่วงเธอเลย
เดินไปหาเป้าหมายนั้นต่อเถอะ

รองเท้าข้างขวาพูดออกมาทั้งน้ำตา

รองเท้าข้างซ้ายหันมา พร้อมกับพูดว่า
ดราม่าพอหรือยัง 
ถ้าพอแล้ว ก็ขึ้นขี่หลังมา

เป้าหมายจะมีคุณค่าอะไร
ถ้าไม่มีเธอไปด้วยกัน 

"คนเรารักกัน เขาไม่ได้วัดแค่ว่ามีความสุขด้วยกันมากแค่ไหนหรอก
แต่เขาวัดด้วยว่า ช่วงที่มีความทุกข์ เรากุมมือกันไว้แน่นแค่ไหนต่างหาก"

มา ขึ้นหลังมา  

รองเท้าข้างขวาร้องไห้โฮและค่อยๆขยับขึ้นบนหลังรองเท้าข้างซ้าย พร้อมกับบอกออกไปว่า

ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกัน
เธอเป็นคนรักที่ดีเหลือเกิน

รองเท้าข้างซ้ายยิ้มออกมา
พร้อมตอบไปว่า

"ดีขนาดนี้ รักษาไว้ให้ดีๆละกัน "

ทั้งสองขยับไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า
แต่ทว่า มีความสุขเหลือเกิน